Ένα νεότερο βιβλίο του βετεράνου Pixar Animator είναι μια επική επιχείρηση που ξεκίνησε πριν από 5.000 χρόνια

Ο Μαχαμπαράτα είναι το μακρύτερο επικό στην καταγεγραμμένη ιστορία, επτά φορές το μήκος του Ομήρου Ιλιάδα και Οδύσσεια συναρμολογώ. Οι Σανσκριτικοί στίχοι, που αποδίδονται στον αρχαίο Sage Vyasa (ο οποίος είναι επίσης ένας χαρακτήρας στην ιστορία), περιγράφουν τα γεγονότα που οδηγούν σε έναν τεράστιο πόλεμο. Η ιστορία, που έθεσε περίπου 5.000 χρόνια πριν, είναι φορτωμένη με τόσες πολλές θεότητες, χαρακτήρες και subplots που ένας Ευρωπαίος μελετητής, γράφοντας το 1922, χαρακτηρισμένος ο Μαχαμπαράτα Ως “το πιο τερατώδες χάος: παράλληλα με την κύρια αφήγηση, υπήρχαν πραγματικές ζούγκλες μικρότερων αφηγήσεων, καθώς και αμέτρητες και ατελείωτες διδασκαλίες”.

Ο Sanjay Patel, καλλιτέχνης και πρώην εμψυχωτής Pixar, κόβει αυτές τις λεκτικές ζούγκλες με σαφείς, ισχυρές εικόνες. Του 2010 έκδοση του The Ραμαγιάνα– ένα άλλο (μικρότερο) ινδουιστικό έπος – έχει ήδη προστέθηκε να βαθμολογούν τις αίθουσες διδασκαλίας σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η κινούμενη σειρά του 2023 YouTube, “Ghee Happy“Εισήγαγε ιστορίες ινδουιστών σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, απεικονίζοντας τους θεούς ως αξιολάτρευτα παιδιά. Στην πλούσια εικονογραφημένη 400 σελίδα του ΜαχαμπαράταΟι εικόνες του Patel παίρνουν έναν πιο σκοτεινό τόνο, με πιο έντονες γωνίες και πιο σκούρες αποχρώσεις.

Είναι μια σοβαρή ιστορία, αλλά ο Patel ελπίζει ότι η επανάληψη του θα καταγράψει τη φαντασία των μέσων σχολικών σχολών όπως ο παλαιότερος γιος του, Arjun (που μοιράζεται το όνομα του Μαχαμπαράταήρωας). “Πρέπει να ανακατασκευάσουμε αυτές τις ιδέες”, λέει, “αν θέλετε να επιβιώσουν”.

Ο Patel μίλησε με Σμίβης Περιοδικό πριν από την κυκλοφορία του βιβλίου τον Οκτώβριο.

Μεγάλωσα στο San Bernadino της Καλιφόρνια, με τους Ινδούς μετανάστες. Μήπως διάβασαν αυτά τα έπη σε εσάς όταν ήσασταν παιδί;

Τίποτα δεν διδάσκεται ποτέ επίσημα, αλλά οι γονείς μου είχαν τελετουργίες. Κάθε μέρα, θα έπρεπε να συμμετάσχω σε μια πρακτική διαλογισμού ή puja. Αλλά δεν κατάλαβα ούτε εκτιμούσα τι ήταν πίσω από αυτά τα σύμβολα και τα τελετουργικά και τα τελετουργικά.

Το θυμάμαι από “Η σούπερ ομάδα του Sanjay“Το Pixar Animated Short Disported για το Βραβείο Όσκαρ το 2016. Εσείς δείξατε ως μικρό παιδί, φαντάζοντας ότι οι θεοί που λατρεύονταν οι θεοί που λατρεύονταν οι υπερήρωες που σας άρεσε να παρακολουθήσετε στην τηλεόραση.

Μέρος αυτής της ιστορίας ήταν ποιητική άδεια. Ήθελα απολύτως υποχρεωμένος να συμμετάσχω σε αυτά τα τελετουργικά. Αλλά η επιφάνεια μου ήρθε πραγματικά αργότερα όταν πήρα ένα βιβλίο ινδουιστικών μικροσκοπικών έργων ζωγραφικής. Η τέχνη ήταν το μέσο που τελικά ξεκλειδώνει όλες αυτές τις ιστορίες και τις φιλοσοφίες. Αυτό ήταν το πλαίσιο όπου τελικά μου είχε νόημα. Άρχισα να βλέπω αυτούς τους θεούς ως χαρακτήρες και πήρα κάτω από τη φιλοσοφία με αυτόν τον τρόπο.

Mahabharata: Σχέδια του Ντάρμα

Προσαρμοσμένο και εικονογραφημένο με χιούμορ και καρδιά για ένα σύγχρονο ακροατήριο, αυτή η εκπληκτική οπτική επανάληψη του ινδικού έπος Το Mahabharata διαθέτει περισσότερες από 400 σελίδες εικονογραφημένου κειμένου στο εικονικό στυλ του εικονογράφου Sanjay Patel.

Αγορά τώρα

Οι ινδουιστές θεοί είναι προφανώς πολύ οπτικοί. Έχουν πολλαπλά πρόσωπα, ή πολλαπλά όπλα που κρατούν όπλα ή βιβλία ή μουσικά όργανα. Αυτό το οπτικό στοιχείο φαίνεται να είναι ενσωματωμένο στη θρησκεία, ως ένας τρόπος για να καταλάβουμε τι αντιπροσωπεύουν οι θεοί.

Πιστεύω ειλικρινά ότι ένα από τα πλεονεκτήματα του Ινδουισμού είναι ότι δεν υπάρχει κανένα δόγμα. Υπάρχουν πολλά σύμβολα και τελετουργίες, αλλά με πολλούς τρόπους είναι σαν ένας μπουφές διαφορετικών επιλογών. Υπάρχει χώρος για τους ανθρώπους να φέρουν αυτό που θέλουν σε αυτά τα σύμβολα και τις εικόνες. Εάν θέλετε περισσότερα, προφανώς υπάρχουν χιλιάδες χρόνια γραπτών για το τι σημαίνουν αυτά τα σύμβολα και οι εικόνες. Εάν δεν θέλετε περισσότερα, και αυτό είναι εντάξει. Μπορείτε απλά να κάνετε παρέα με μια δροσερή εικόνα του Elephant-Headed Γκαζά.

Πες μου για την εικόνα από το δικό σου Μαχαμπαράτα Βιβλίο όπου ο Κρίσνα γίνεται τεράστιος.

Αυτή είναι η θεοφανική (μια θεότητα που εκδηλώνεται μπροστά από τα ανθρώπινα όντα). Λατρεύω εκείνη τη στιγμή. Είχα τη μεγάλη τύχη να πάρει πολλή καθοδήγηση από Τέχνηςκαθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Είναι ένα Μαχαμπαράτα Μελετητής, και έχει ένα εκπληκτικό podcast. Όποιος γνωρίζει το κείμενο θα γνωρίζει για μια σκηνή όπου ο Κρίσνα αποκαλύπτει την κοσμική του μορφή στον ήρωα, Arjuna. Αλλά όχι πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν για αυτή τη άλλη στιγμή, μια δεύτερη θεοφανική, όπου αποκαλύπτεται στον ανταγωνιστή, Duryodhana. Προσπαθεί να πάρει τον Duryodhana να αλλάξει τους τρόπους του, να μην ξεκινήσει έναν πόλεμο. Δυστυχώς, δεν επιτυγχάνει.

Εμφανίζετε τη Duryodhana ως μια μικροσκοπική μικρή σφοδρή φιγούρα, σιλουέται ενάντια στην τεράστια εικόνα του Κρίσνα.

Αυτή είναι η ιδέα – μια μεγάλη κοσμική μορφή, μια πραγματικά εκφοβιστική εικόνα του Krishna – αυτή η έντονη πτυχή του που έτρεξε πάνω από τη Duryodhana.

Το ανοιχτό στόμα είναι κάτι που βλέπετε πολλά σε εικόνες ινδουιστικών θεών, όπως Κάλιη έντονη θεά που συνήθως εμφανίζεται με τη γλώσσα της να κολλάει.

Μου αρέσει αυτή η ιδέα του στόματος, του φαγητού. Ανακυκλώνουμε την ενέργεια και το τρώμε, και στη συνέχεια ξαναγεννιέται. Υπάρχει μια ιστορία όπου ο Κρίσνα είναι ένα μωρό. Η μαμά του τον πιάνει να τρώει κάποια βρωμιά, και όταν κοιτάζει στο στόμα του, βλέπει ολόκληρο το σύμπαν, όλη αυτή την κοσμική ενέργεια. Στην προσχολική μου επίδειξη, “Ghee Happy”, ήμουν ενθουσιασμένος για την τοποθέτηση αυτής της μεγάλης, εγκεφαλικής ιδέας σε μια μορφή μικρά παιδιά θα μπορούσαν να καταλάβουν. Υπάρχει ένα ολόκληρο επεισόδιο για κάτι που χάθηκε στο στόμα του Κρίσνα. Ο Κρίσνα έχει ένα πύλη.

Έχετε φέρει αυτές τις ιστορίες σε τόσους πολλούς διαφορετικούς οπτικούς τρόπους. Στο “Ghee Happy”, όλοι οι θεοί είναι μικρά παιδιά, και οι ιστορίες γίνονται πραγματικά, πραγματικά χαριτωμένες. Πες μου ποια είναι αυτή η διαδικασία.

Δεν προσθέτω τίποτα νέο στην ινδική φιλοσοφική παράδοση ή στις ίδιες τις μυθολογικές ιστορίες. Το μόνο πράγμα που κάνω να φέρνω μια νέα φωνή, μια νέα προοπτική-που, στην περίπτωσή μου, είναι μια χαλαρή προοπτική καλλιτεχνών της Νότιας Καλιφόρνιας. Θέλω να πω αυτές τις ιστορίες με τρόπο που ταιριάζει με εμένα και τον τρόπο ζωής μου, για να δείξω τους χαρακτήρες με έναν τρόπο που νομίζω ότι φαίνεται δροσερό και υποβλητικό και ενδιαφέρον.

Με το “Ghee Happy”, σκέφτηκα, γιατί να μην προσπαθήσουμε να βρούμε το πιο χαριτωμένο πράγμα, το πιο ευτυχισμένο πράγμα στον πλανήτη και να δώσουμε τις ινδουιστικές θεότητες που makeover; Οι άνθρωποι παίρνουν τόσο grouchy για τη θρησκεία που σκέφτηκα ότι ίσως μπορούμε να αφοπλίσουμε τους ανθρώπους αν συντρίψουμε μαζί την εικονογραφία του Krishna με Hello Kitty. Πρέπει να ανακατασκευάσετε αυτές τις ιδέες εάν θέλετε να επιβιώσουν. Αν θέλω τα παιδιά μου να αγαπούν αυτές τις ιστορίες, πρέπει να είναι τόσο καλά, τόσο διασκεδαστικά, όσο και οπτικά γοητευτικά όπως οτιδήποτε άλλο παρακολουθούν στην τηλεόραση.

Υπάρχει ένα επεισόδιο του “Ghee Happy” Ο Λόρδος Vishnu παίρνει έναν υπνάκο. Στην αρχική ιστορία, είναι τρομακτικό όταν ο Βισνού κοιμάται – ολόκληρο το σύμπαν σταματά να υπάρχει. Αλλά στο cartoon, οι θεοί προσχολικής ηλικίας βοηθούν τον Vishnu να πάρει ένα “nap-a-roonie”, και στη συνέχεια όλα αρχίζουν να εξαφανίζονται με χαριτωμένα μικρά pops.

Υπήρχε μια μεγάλη ομάδα πίσω από αυτό το επεισόδιο, βοηθώντας να καταλάβουμε έναν τρόπο απλοποίησης αυτής της έννοιας. Θέλαμε επίσης να παρουσιάσουμε τη μεγάλη φιλοσοφική ιδέα ότι μόλις κοιμηθούμε και χάνουμε κάποια έκδοση της συνείδησης, είναι σαν ολόκληρος ο κόσμος να αποτιμήσει. Τι υπάρχει όταν δεν το γνωρίζουμε; Αυτή είναι μια ιδέα που διαπερνά τόσο πολύ από την ινδική σκέψη και ήθελα να την προσφέρω σε μια μικρή δόση σε παιδιά – κάπως ένα ορεκτικό, θα έλεγα. Ποιος ξέρει; Ίσως σε 20 ή 30 χρόνια από τώρα, το παιδί θα μεγαλώσει και θα ενδιαφέρεται περισσότερο για αυτές τις ιδέες.

Ποιος ήρθε με τη φράση “nap-a-roonie”;

Αυτός ήταν ο επικεφαλής συγγραφέας της σειράς. Γύρισα όταν το άκουσα. Με έκανε να σκεφτώ για τον Ned Flanders, τον γείτονα από το “The Simpsons”. Αλλά τότε σκέφτηκα, “Ο Ned είναι ένας καλός γείτονας, βοηθάει και προσπαθεί πάντα να κάνει καλό και ο Vishnu έχει αυτή την ενέργεια, είναι ο κοσμικός συντηρητής, οπότε ίσως μπορεί να λειτουργήσει!” Δεν είχαμε πάρει πολύ σοβαρά με αυτή τη σειρά, έτσι είπα, “Σίγουρα. Ας το κάνουμε!”

Το οπτικό στυλ του Μαχαμπαράτα είναι πολύ διαφορετικό από τα χαριτωμένα κινούμενα σχέδια στο “Ghee Happy”.

Με αυτό το βιβλίο, ήθελα να βυθίσω τα δόντια μου σε κάτι πιο κακό και πιο ενήλικο. Το στυλ είναι επίσης διαφορετικό από το Ραμαγιάναπου έκανα πριν από 15 χρόνια. Είναι πιο παραμορφωμένο, σχεδόν πιο ανθρώπινο. Ο Ραμαγιάνα λαμβάνει χώρα σε μια εποχή που τα πράγματα ήταν πιο τέλεια. Ο Μαχαμπαράτα λαμβάνει χώρα στην αρχή του Kaliyuga, το οποίο είναι το χαμηλότερο σημείο του ινδουιστικού κύκλου του χρόνου. Ουσιαστικά, η ανθρωπότητα επιδεινώνεται. Ήθελα να το αντανακλώ αυτό στο ίδιο το έργο τέχνης.

Αυτό που θα λέγατε είναι το κύριο μάθημα του Μαχαμπαράτα;

Αυτό που είναι υποκείμενο όλη αυτή η ιστορία είναι ότι οι άνθρωποι είναι τόσο άσχημα ενημερωμένοι που είναι δύσκολο να πάρουν καλές αποφάσεις. Γνωρίζουν τόσο λίγα για το παρελθόν και τίποτα για το μέλλον. Βλέπετε ανθρώπους που κάνουν λάθος επιλογές, ξανά και ξανά, επειδή δεν καταλαβαίνουν τη φιλοσοφία της δράσης. Και έπειτα έχετε τον Κρίσνα – που είναι μια μορφή του θεού Βισνού – και εξηγεί στον Arjuna ότι ο τρόπος δράσης είναι απίστευτος. Αυτό που έχετε να κάνετε είναι να βρείτε το Ντάρμα σας, που σημαίνει τα πράγματα στον κόσμο που πρέπει να κάνετε.

Τα βιβλία σας βρίσκονται σε σχολεία σε όλη τη χώρα τώρα. Για πολλά παιδιά, αυτή είναι η πρώτη εισαγωγή τους στην ινδουιστική κοσμοθεωρία.

Αυτές οι ιστορίες δεν προορίζονται σε καμία περίπτωση μόνο για τα ινδουιστικά παιδιά. Μετά το βιβλίο μου Ramayana: Θείο κενό Βγήκε το 2010, άρχισα να λαμβάνω μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και επιστολές από όλα αυτά τα παιδιά σε όλη την Αμερική. Προφανώς, το βιβλίο αυτό υιοθετήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος σπουδών, συμπεριλαμβανομένου του Λος Άντζελες, όπου ζω. Ξαφνικά, όλα αυτά τα παιδιά εκτίθενται για πρώτη φορά σε αυτή τη μεγάλη μυθολογία. Ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένος από αυτό. Όταν κάθισα για να δουλέψω στο Μαχαμπαράτα Βιβλίο, έβλεπα τον 12χρονο γιο μου, Arjun, και σκέφτηκα πόσο τακτοποιημένο θα ήταν να δει μια άλλη ιστορία από αυτή τη μεγάλη παράδοση.

Τα παιδιά διαβάζουν για τόσο πολύ καιρό για τους αρχαίους ελληνικούς μύθους. Γιατί να μην προσθέσετε ινδουιστική μυθολογία στην αποθήκη εικόνων και συμβόλων και ιδεών που μπορούν να αντλήσουν τα παιδιά από όλα τα υπόβαθρα καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους;

Λοιπόν, αυτό είναι ακριβώς. Και γι ‘αυτό η συνεργασία μου με τον καθηγητή Dhand στο Τορόντο ήταν τόσο μεγάλη, γιατί διδάσκει το Μαχαμπαράτα ως λογοτεχνία. Δεν το διδάσκει ως θρησκευτικό κείμενο per se. Υπήρξε περισσότερο από ένα ακαδημαϊκό κίνημα προς την κατανομή αυτών των κειμένων ως σπουδαίο παγκόσμιο λογοτεχνία. Εάν περισσότεροι άνθρωποι παίρνουν πίσω από αυτό, πραγματικά ανοίγει την πόρτα για να δώσει περισσότερους ανθρώπους πρόσβαση σε αυτές τις ιστορίες.

Μια σημείωση στους αναγνώστες μας
Σμίβης Το περιοδικό συμμετέχει σε προγράμματα διαφήμισης σύνδεσης θυγατρικών. Εάν αγοράσετε ένα στοιχείο μέσω αυτών των συνδέσμων, λαμβάνουμε μια προμήθεια.